De zintuigen van onze gevleugelde vrienden zijn heel anders dan bij mensen of andere zoogdieren. Hoe gehoor, gezicht, geur, tastzin werken bij papegaaien is grotendeels onbekend. Naar het een is al meer (wetenschappelijk) onderzoek gedaan dan naar het ander. Zo is al redelijk bekend wat een papegaai ziet, maar over wat hij ruikt zijn de dames en heren geleerden nog niet uitgestudeerd. Dit topic is de tweede in een reeksje topics over zintuigen van papegaaien. De eerste topic ging over wat een papegaai ziet en is ook terug te vinden op de website onder Informatie.

 

Vogels hebben hun gehoor nodig om prooidieren te horen, om zich in de omgeving te oriënteren en om te communiceren met soortgenoten. Omdat vogelgeluiden de meest complexe geluidssignalen zijn die bekend zijn, is het erg interessant om te weten hoe het gehoor bij een vogel werkt. Bij papegaaien lijken heel veel vocalisaties door ervaring aangeleerd.

 

Er zijn nogal wat verschillen met de oren van zoogdieren. Geen uitwendig oor, één in plaats van drie gehoorbeentjes, een veel kortere gehoorgang. Wetenschappelijk onderzoek, vooral met grasparkieten, heeft uitgewezen dat vogels de golflengte waarop zij hun contactroepen geven, ook het beste kunnen horen/waarnemen. Ook over een langere afstand of bij veel rumoer om hen heen. Omdat een vogel een kleine kop heeft en tamelijk dicht bij elkaar staande gehooropeningen, zijn ze niet heel goed in het nauwkeurig localiseren van geluiden. Onderzoek wijst uit dat papegaaien meer nuances kunnen horen van de contactroep van de eigen soort, dan van die van andere soorten. Ook wel logisch natuurlijk, want dat is belangrijke informatie om te overleven én er is meer ervaring mee opgedaan!