Ook de welbekende Irene Pepperberg heeft er onderzoek naar gedaan. Logisch natuurlijk dat je je dat gaat afvragen, wanneer je jarenlang traint met een hoogbegaafde gaai als Alex. Het resultaat was misschien niet heel verrassend. Maar maakt wel duidelijk dat “spraak-cd’s” die door sommige “papegaaienkenners” worden aangeraden volstrekte onzin zijn en alleen maar tot resultaat hebben dat mensen geld uit de zak wordt geklopt! Een pratende papegaai krijg je er in ieder geval niet van …

Hoe zag het onderzoek eruit? Een klein aantal grijze roodstaarten (waaronder Alex) kregen verschillende leermethodes voorgeschoteld om woorden te leren.
1. De eerste methode was woorden horen op audiotapes.
2. De tweede hield in dat ze voorwerpen te zien kregen en de bijbehorende woorden hoorden op videotapes.
3. De derde was de model-rivaalmethode, waarbij een trainer en een helper eerst elkaar een voorwerp overhandigen en het benoemen, terwijl de papegaai toekijkt. Daarna doet de trainer hetzelfde met de papegaai als wat hij eerst met de helper deed. De papegaai is dus als het ware de rivaal van de menselijke helper en wordt door dit voorbeeldgedrag gestimuleerd.

Resultaat
Van de audiotapes bleken de papegaaien niets te leren, ze deden geen pogingen om de geluiden op de tape te imiteren. Bij de videotapes reageerden zij af en toe wel met imitatie, maar zonder er betekenis aan te hechten en dit imiteren stopte ook al snel. De training door middel van audio- en videotapes leerde de vogels niet om de voorwerpen juist te benoemen.

De enige methode waarbij dit wel geleerd werd was de model-rivaalmethode. De interactie met de trainer en het voorbeeldgedrag maakten het de grijze roodstaarten mogelijk om de voorwerpen de juiste naam te geven, het gaf betekenis aan de voorwerpen. Dus, wil je je papegaai stimuleren om te gaan praten, dan zul je met huisgenoot (helper) en papegaai lekker aan de slag moeten!