En ja hoor, daar kwam er weer eentje binnen bij ons: een Coco! Aangezien we de Coco’s niet meer van elkaar kunnen onderscheiden, zoeken we tegenwoordig naar een apartere naam die qua klank wel erop lijkt. Want veel vogels kennen hun naam wel en dan gaan we er natuurlijk niet ineens iets héél anders van maken! En dat is in dit geval dus Toto geworden!

Toto is een oude bekende van ons. hij werd in 2017 aan ons afgestaan. Deze mooie man die in 1987 uit het ei kroop, werd al snel geadopteerd en werd met liefde omgeven. Helaas dwongen gewijzigde persoonlijke omstandigheden de adoptant  ertoe om Toto weer terug te brengen naar ons. Jammer, maar ook weer fijn om die mooie lieve man terug te zien. Want een lieverd, dat is het! En dan is hij ook nog eens heel erg mooi!

Toto is een makkelijke vogel, als je goed met hem omgaat. Hij vraagt weleens aandacht, maar daar moet je dan op dat moment even niet op in gaan. Want anders dwingt hij het vocaal af en dat wil je niet 😉 ! Hij was gewend om zelf door het huis te wandelen, maar dat vinden wij onveilig. Hij moet dus lekker op de speelboom blijven. Even terugzetten als hij eraf geklommen is en hij snapt het helemaal en blijft braaf op zijn plekje zitten. Dus mits consequent behandeld, is hij heel rustig en geniet hij van het gezelschap van andere papegaaien, van honden, van katten, van kippen én … van mensen! Het is een echte lieverd, die  graag opstapt op hand en stok  en er graag gezellig bij is.

Over dat opstappen nog wel even wat extra informatie. Want Toto heeft hele slappe pootjes, er zit heel weinig kracht in. Hij mist al vanaf dat hij jaren  geleden bij ons kwam een teen en we hebben het idee dat hij weinig geklommen en  geklauterd heeft op verschillende maten (natuur)takken en touwen. Want dat is de beste oefening om sterkere pootjes te krijgen. Daar wordt nu bij Toto aan gewerkt, dus hopelijk krijgt hij meer kracht in zijn pootjes. Tot die tijd is het een kwestie van hem langzaam en extra voorzichtig  op te laten stappen en hem een beetje te helpen door een van zijn pootjes vast te houden, zodat hij er niet af kan kukelen. Dat laat hij allemaal probleemloos toe, vindt het zelfs wel een veilig gevoel.

Al met al een  lieve, hele lieve, zachtaardige groene man, die natuurlijk wel consequent benaderd moet worden, zoals overigens voor elke papegaai geldt! Wie deze kanjer in huis en hart gaat sluiten, mag zijn handjes dichtknijpen!