Soms krijgen we een papegaai binnen, waar we niets of bijna niets van weten. Bij grijze roodstaartman Robèrt is dat het geval.

We hebben Robèrt uit gruwelijke omstandigheden gekregen, halsoverkop en met grote spoed. Een volkomen vervuild huis, een ontruiming, niets bekend over de vogel, onbeschrijflijk en zo in- en in-triest voor mens en dier. Ook voor Robèrt (of Robèrreke, zoals hij liefkozend werd genoemd door zijn reddende engel), die al vele, vele  jaren een bar slecht leven leidde. Hij moet, naar schatting, zeker 50+ of 60+ zijn qua leeftijd, maar ziet er eigenlijk jonger uit. We hebben zijn “geboortedatum” maar uit de losse pols vastgesteld op 1 januari 1970. Gelukkig was ook de vogelarts tevreden over zijn lichamelijke gezondheid, al was hij wel wat magertjes. Hij heeft al die tientallen jaren nooit een naam gehad, dus bij zijn redding is hij genoemd naar zijn oude eigenaar. Verder weten we niets over hem. Althans niets over zijn verleden.

Wat we wel weten, is dat wat we in de opvang van hem hebben gezien. Wát een kanjer! Hij stapte al de eerste dag op op een opstapstok en inmiddels ook probleemloos op de arm. Bijten, hij weet niet wat het is. Hij eet, nee … vréét …., pellets en is duidelijk zijn schade aan het inhalen. De pellets waren nieuw voor hem maar vindt hij heul errug lekker. Dus heeft hij er vertrouwen in dat dit ook geldt voor chop, groenten, fruit, nootjes, biologische zaadjes, bloemen, kruiden  en alles wat hem wordt voorgeschoteld. Robèrt geniet en geniet en geniet ….

Speels en vrolijk is hij ook heel erg. Hij sloopt graag, heel graag, en zit lustig te schommelen. Op onderzoek uit, dat wil hij ook nog wel, maar dan wordt hij al gauw weer terug gezet op de speelboom. Wat hij dan ook weer prima vindt.  Buiten, even een frisse snavel halen in het winterzonnetje,  zit hij verbaasd om zich heen te kijken: “Hee, de wereld is veel groter dan ik dacht en ook zonder tralies!” Douchen vond hij best heel spannend (nooit meegemaakt misschien?), maar na even wennen toch ook wel erg lekker en heerlijk warm. Ook aan de andere papegaaien in het opvanggezin moet hij wel even wennen, maar hij is er wel erg nieuwsgierig naar en gaat dapper op kennismakingsbezoek. Wat een metamorfose ondergaat deze lieve, knappe jongen!

Ontroerend, indrukwekkend en onbegrijpelijk knap en flexibel, wat er allemaal in heel korte tijd met Robèrt gebeurt. Wat een aanpassingsvermogen, wat een flexibiliteit, wat een levenslust, wat een ongelooflijke kanjer! Wij zijn ape-, ape-, apetrots op ons Robèrreke en zoooooo blij met/voor hem!