Lara, ara maracana

Soms gebeurt het, dat een papegaai die herplaatst is, weer terug moet komen door onvoorziene en vaak ook verdrietige omstandigheden. Die garantie is er altijd voor iemand die bij ons een papegaai adopteerde, dat de vogel terug naar ons kan als het nodig is. Of eigenlijk is dit een verplichting: de vogel móet terug als er – om wat voor reden dan ook – niet meer voor gezorgd kan worden. Bij Lara is dit het geval, ons lieve mooie bijzondere ara maracana-meisje, inmiddels ruim 7 jaar want geboren op 1 juni 2014, is weer terug onder onze vleugels.
En wat doet ze het goed! En wat went ze weer snel, bij hetzelfde opvanggezin waar ze toen ook werd opgevangen! En wat is het nog steeds een vreselijk lief en zachtaardig meisje. We weten alleen nu wel dat Lara het niet zo goed met kinderen kan vinden, daar heeft ze moeite mee en is ze daardoor niet aardig tegen. Maar met volwassenen daarentegen gaat het prima in de opvang. En wat kent ze haar soortgenootjes nog goed, zeker het ara maracanapopje die bij het opvanggezin woont. Die twee meiden kunnen het prima met elkaar vinden en zijn aan elkaar gewaagd 😉. Ook met de andere vogels gaat het goed met Lara en ook de honden en katten vindt ze prima.
Ze stapt netjes op, op de stok en de hand, eet lekker haar pellets, is nog steeds een beetje kieskeurig qua lekkertjes, en zit nog steeds errug graag buiten. Kortom, nog net even leuk, lief, mooi, makkelijk, zacht, meegaand als ze een paar jaar geleden was. Dit was wat we toen over haar schreven: https://discussie.vrolijkepapegaai.nl/…/3512-lieve-lara…
We vinden het verdrietig dat ze bij haar adoptiegezin weg moest, maar vinden het fijn om haar weer bij ons te hebben. Want zó’n lief en bijzonder meisje, die wil je toch gewoon alleen maar dicht bij je hebben? Jij misschien ook?