Koko, grijze roodstaartpapegaai (logeert)

Koko, een grijze roodstaartman  die in 1986 geboren is, is op een bijzondere manier bij ons gekomen. Hij verbleef, bij hoge uitzondering, tijdelijk bij ons, omdat zijn vrouwtje door gezondheidsproblemen niet voor hem kon zorgen. Er was een periode afgesproken dat hij maximaal zou blijven bij ons en dan weer terug naar huis zou gaan. Maar dat liep anders dan iedereen verwachtte. Doordat de ziekenhuisopname aanzienlijk langer zou duren dan voorzien én de zorg voor Koko al een hele lange tijd niet optimaal was, besloot de eigenaar om Koko’tje definitief aan ons af te staan. En zo geschiedde, Koko werd ons nieuwe maar eigenlijk al “oude” opvangertje!
Koko is een muzikale vogel en wordt erg blij van muziek. Hij heeft zelfs een heel speciale voorkeur:  Cocody Rock van Alpha Blondy! Hij gaat dan helemaal uit zijn dakje, daarom wordt hij ook wel Koko de Rasta genoemd :-). Hij fluit ook bij andere muziek altijd leuke deuntjes, maar doet dat wel een beetje stiekem,  namelijk vooral als er niemand van het opvanggezin in beeld is. Dat hoeft niet, hoor Koko, het is echt mooi genoeg, jouw muziekjes! Soms doet ie iets wat op praten lijkt, we proberen zijn codetaal nog te ontrafelen, maar eerlijk gezegd lukt dat nog niedt helemaal. Maar gezellig is hij dus wel, onze Koko!
Hij houdt ervan om eierdozen te slopen met een nootje erin. Alleen het nootje laat hij dan liggen, het sufferdje. Hij eet graag mandarijn en appel vindt hij ook lekker. Groente en chop vindt hij nog niet zo lekker, dat is nog wennen. Maar het wordt hem steeds aangeboden, dus dat komt vast goed …. op den duur.  Zijn pellets eet hij goed, hij weet wat gezond voor hem is, de slimmerik. Ook een eitje, daar is hij gek op. Kranten, papier en karton vindt hij heerlijk om te slopen. Hang daar een rol van in zijn kooi of speelboom en onze Koko vermaakt zich kostelijk.
Toen hij kwam was Koko niet tam, ook nooit geweest in zijn lange leventje,  en er was ook al heel lang  niet altijd liefdevol met hem omgegaan. Koko heeft dus geleerd om zich te verweren door die enge mensen maar snel af te schrikken en weg te jagen. Bij een papegaai betekent dat: bijten. Dat doet Koko dus ook, zij het al veel  minder dan voorheen. Inmiddels is het vertrouwen al een stuk gegroeid bij Koko en is hij niet zo fel meer. Koko probeert nog wel te bijten, maar met de opstapstok en “handbescherming” gaat het goed. Dan stapt hij netjes op.  In de kooi wil hij nu ook nog proberen te bijten als je in de buurt komt. Maar at is allemaal te verklaren en ook af te leren. Er wordt hard aan gewerkt, maar er is natuurlijk ook tijd en geduld voor nodig. Koko is slim genoeg, dus we twijfelen er geen moment aan dat hij over een poosje niet meer zal bijten.
Al met al een bijzondertje, onze lieve Koko-met-rugzakje. We zorgen ervoor dat zijn rugzakje kleiner en kleiner wordt en dat we een huisje voor hem vinden waar iedereen kan genieten van zijn gezelligheid! Want dat verdient-ie zo, die dappere Koko!