Soms gebeuren er verdrietige dingen. Neem nu onze Jacco. Die zo een fijne plek had gevonden, wat was dat een geweldige match. Wat waren Jacco en zijn nieuwe mens gelukkig met elkaar. Maar toen werd Jacco’s baasje ziek en kon niet meer voor zijn vriendje zorgen. Jacco kwam terug naar de opvang en kort daarna overleed Jacco’s mens. Dan wordt maar weer duidelijk hoe gevoelig ook heel stoere papegaaien kunnen zijn. Jacco was duidelijk van slag. Weg uit zijn fijne vertrouwde omgeving, weg bij zijn mensenvriend, en opnieuw wennen aan een nieuw mens en andere vogels om mee te delen. Jacco is flink aan het plukken geslagen waardoor hij er wat verwilderd uitziet. Niet zo gek natuurlijk, want als je in de rouw bent geeft dat hartstikke veel stress.

Dit schreven we eerder over onze grijze vriend, toen hij voor het eerst in de opvang bij ons kwam: https://discussie.vrolijkepapegaai.nl/d/4366-grijs-boefje-jacco

Inmiddels is Jacco alweer een tijdje in het opvanggezin en is hij weer gestabiliseerd. Hij heeft weer praatjes en fluit gezellig de zon op. Hij sloopt naar hartenlust en geniet van zijn pellets en fruit. Van handen heeft hij nooit gehouden en dat doet hij nog steeds niet. Dus hij stapt netjes op een opstapstok op. Met de andere vogels en honden en katten in het opvanggezin gaat het prima. Jacco is zo langzaamaan weer klaar om naar een fijne en definitieve plek te verhuizen. Wie o wie wil deze “stoere” , dappere jongen dat geven?