Star, eigenwijs, een enorme brompot… allemaal eigenschappen die je als mens niet graag toebedeeld krijgt. Eigenschappen die wel perfect omschrijven hoe ons amazoneopvangertje Opa Co in elkaar steekt. Maar, dat schrijven we natuurlijk wel op de meest liefdevol mogelijke manier. Want wat genieten we enorm van de grote persoonlijkheid van deze oude man! Met een enorme glimlach, soms een beetje hoofdschuddend, zien we dagelijks weer nieuwe streken en eigenaardigheden voorbij komen.

Begin jaren 80 is Opa Co, toen nog als een jonge Coco, in de familie gekomen die hem aan ons heeft toevertrouwd. Omdat Co destijds al een volwassen vogel was, is zijn exacte leeftijd onbekend. Van oma tot kleindochter, met een klein uitststapje naar een buurman, is hij sindsdien altijd in de familie gebleven.

Opa Co heeft al die afgelopen 45(+?) jaar dapper geheerst over zijn eigen koninkrijkje, zijn kooi. Door zijn ‘onderdanen’ vertroeteld met zonnebloempitjes en snoeperijen, zelfs de druiven en mandarijnen werden hem zonder schil of pitjes aangeboden. En dat beviel hem eigenlijk wel! Maar nu, na 45 jaar, is het tijd voor koning Cootje om met pensioen te gaan en ook eens het koninkrijk buiten de tralies te verkennen, als Opa Co.

Na al die jaren is dat voor Opa wel een flinke verandering. En veranderingen, daar houdt hij niet zo van… Dapper probeerde hij  vast te houden aan zijn oude gewoontes. Maar waar Opa erg eigenwijs en volhardend was, is zijn opvanggezin dat ook. Na flink wat bemoedigende woorden nam hij de afgelopen weken eindelijk de eerste knabbels van de pellets. En toen zat er voor hem niet veel anders meer op dan schoorvoetend toegeven dat ze misschien toch echt best wel lekker zijn. Inmiddels zien we hem regelmatig bijna voorover duikelen in zijn voerbakje, controlerend of er toch echt niet nog iets in zit. En die druiven? Die moeten we voor hem toch echt blijven schillen.

Hoewel Opa Co zich heel dapper voordoet, zijn de avonturen buiten de kooi best wel heel spannend. Zijn evenwicht is niet al te best, wat het opstappen wat lastiger maakt voor hem. Onder luid protest en met veel gebrom lukt het uiteindelijk toch vaak hem te overtuigen. Dit gaat met hele kleine stapjes de goede kant op. Maar, de reis is het zeker voor hem waard. Eenmaal beneden op zijn speelboompje zie je hem genieten. Hij houdt netjes alles in de gaten wat er om hem heen gebeurt en voorziet dat ook van uitgebreid commentaar in zijn eigen onverstaanbare taaltje. hij is vrijwel nooit stil. Dat niets hem ontgaat, merkt het opvanggezin ook doordat hij hen luid en duidelijk waarschuwt als een van de andere vogels op kattenkwaad uit is.

Het brompotje laat duidelijk weten als iets tegen zijn zin is. Als je een beetje door die ruwe bolster heen prikt, merk je al snel dat het gebrom vooral voor de show is. Daarachter zit een enorm lieve, tevreden knuffelkont. Vastberaden om nog het allerbeste uit zijn hopelijk nog lange laatste jaren te halen!