Groen, mooi, zachtaardig, lief, lawaai. Dat zijn van die termen die wel van toepassing lijken te zijn op alle edelmannen die wij in de opvang hebben/hadden. Zo ook op mooie Chico. Wat een lieverd is dat! En wat moet je consequent met hem omgaan, zodat hij ook zo lief en rustig blijft. Want dat blijkt toch echt wel dé methode te zijn om het geluid van een edel binnen de perken te houden.

Onze lieve Chico is al eerder geadopteerd geweest, maar inmiddels terug van weggeweest. Oorzaak? Een lawaaimakertje, vooral als hij er door negatieve aandacht voor wordt “beloond”. Onze Chico wilde aandacht en kreeg dat – weliswaar negatief – door een hoge schelle piep te laten horen. Maar in de opvang, waar er niet op wordt gereageerd, waar er voldoende te beleven valt, waar er gezelligheid is van andere papegaaien, hoor je slimme Chico nauwelijks. Alleen maar een gezellig kletspraatje, want dat kan hij heel goed. De “hallo’s, kiekeboe’s” en kusjes vliegen je om de oren. Heel gezellig dus.

Dit is wat we de vorige keer over Chico schreven, toen hij een aantal jaren geleden bij ons in de opvang kwam:https://vrolijkepapegaai.nl/chico-edelpapegaaiman/ . En nog steeds is hij een lieve, niet heel heldhaftige, makkelijke jongen, die zichzelf prima kan amuseren, erg geniet van gezelligheid van mens en dier, lekker kan zitten smikkelen van pellets en een heerlijke chop. Kortom, een kánjer, die mooie lieve groene griezel!