Rosita is altijd met liefde verzorgd, maar helaas is haar laatste baasje overleden. Daarom kwam ze naar ons in de opvang. Rosita kwam eigenlijk bij haar vorige eigenaar nooit echt bij hem zitten en zat daar voornamelijk boven op haar kooi. Ook omdat ze beet, dus dat nodigde niet uit om met haar bezig te zijn. Maar voor dat gedrag bleek een heel logische en tegelijk verdrietige verklaring te zijn. Want wat niemand door had is dat Rosita in de loop der jaren vrijwel blind is geworden door staar op haar oogjes! Daardoor zag ze niet als er iemand naar haar toekwam, schrok ze snel en beet ze dus ook van zich af. Logisch ook, toch?

Nu we weten dat haar zicht zo slecht is, is het van belang dat Rosita weet dat je er bent. Altijd geluid maken dus als je naar haar toekomt, zodat ze merkt dat je haar nadert. En wat blijkt….liever dan Rosita komen ze eigenlijk niet! Wat een lief meisje is dit, zeg. Ze brabbelt de hele dag een beetje met je mee en vindt het super gezellig als je met haar komt kroelen. Ook tegen een lekker snackje zegt ze geen nee: ze probeert en eet alles (ze vindt alles lekker – zelfs spruitjes!). Wat mooi toch om te zien dat ze zo vol vertrouwen is, als er maar rekening met haar beperking wordt gehouden. Opstappen lukt nog niet, het opvanggezin oefent elke dag. Maar daar moet ze nog wel echt vertrouwen in krijgen. Het is ook nogal wat natuurlijk om op iets onbekends (een hand of een stok) te stappen, zonder dat je weet waar je aan begint en of die ondergrond wel veilig en stabiel is. Om die reden is bijvoorbeeld douchen ook nog niet gelukt. Maar dat zowel het opstappen als het douchen goed komt, daar hebben wij dan weer het volste vertrouwen in!

Bij een dappere dodo als Rosita zit nog heel veel groeipotentie, ze leert zó graag. Je zal maar de bofferd zijn die dit lieve zachtaardige meisje nog veel meer kan leren over de mooie, veilige, Vrolijke wereld!